იანუშ კორჩაკი – გამოჩენილი პოლონელი პედაგოგი, მწერალი, ექიმი და სამოქალაქო აქტივისტია, რომელმაც საკუთარი სიცოცხლის გადარჩენაზე სამჯერ თქვა უარი. პირველად ეს მაშინ მოხდა, როდესაც პოლონეთის ოკუპაციის დროს, კორჩაკმა მიიღო გადაწყვეტილება, უარი ეთქვა პალესტინაში ემიგრაციაზე. საშინელი მოვლენების მიუხედავად, მან მაინც არ მიატოვა ობოლთა თავშესაფარი. მეორედ ეს მაშინ მოხდა, როდესაც მან ვარშავის გეტოსგან გაქცევაზე უარი განაცხადა. მესამედ კი, როდესაც ობოლთა თავშესაფრის ყველა ბინადარი ლაგერისკენ მიმავალ მატარებელში აიყვანეს. მაშინ მწერალთან ოფიცერი მივიდა და ჰკითხა:
“ეს თქვენ დაწერეთ “მეფე მათიუში”? მე ეს წიგნი ბავშვობაში წავიკითხე, ძალიან კარგი ნაწარმოებია, თქვენ თავისუფალი ხართ და შეგიძლიათ აქედან წახვიდეთ”.
– და ბავშვები? – იკითხა იანუშმა.
– ბავშვები ჩვენთან ერთად წამოვლენ, თქვენ კი შეგიძლიათ დატოვოთ მატარებლის ვაგონი.
– თქვენ ცდებით! მე ეს არ შემიძლია და მათ ვერ მივატოვებ. ყველა ადამიანი არაა უსირცხვილო ნაძირალა! – განაცხადა მაშინ კორჩაკმა.
– და ბავშვები? – იკითხა იანუშმა.
– ბავშვები ჩვენთან ერთად წამოვლენ, თქვენ კი შეგიძლიათ დატოვოთ მატარებლის ვაგონი.
– თქვენ ცდებით! მე ეს არ შემიძლია და მათ ვერ მივატოვებ. ყველა ადამიანი არაა უსირცხვილო ნაძირალა! – განაცხადა მაშინ კორჩაკმა.
ამ ამბიდან რამდენიმე დღის შემდეგ, ტრებლინკას კონცლაგერში ის ობოლთა თავშესაფრის ბავშვებთან ერთად, გაზის კამერაში შევიდა. სიკვდილისკენ მიმავალ გზაზე, კორჩაკს ხელში აყვანილი ჰყავდა თავშესაფრის ორი ყველაზე პატარა ბავშვი და მათ ზღაპრებს უყვებოდა.
აი რას ურჩევს გენიალური მწერალი და ნამდვილად მისაბაძი ადამიანი მშობლებს:
1. ნუ მოელი, რომ შენი შვილი იქნება ისეთი, როგორც შენ ხარ, ან ისეთი, როგორიც გსურს, რომ იყოს. დაეხმარეთ მას, რომ გახდეს არა თქვენნაირი, არამედ ისეთი, როგორც თავადაა.
2. ნუ მოსთხოვთ ბავშვებს, გადაგიხადოთ ყველაფერი, რაც თქვენ მისთვის გააკეთეთ. თქვენ მას სიცოცხლე აჩუქეთ. როგორ უნდა დაგიბრუნოთ ეს? ის სიცოცხლეს სხვას – მესამე პირს გადასცემს და ეს იქნება მადლიერების გადახდის შეუქცევადი კანონი.
3. ნაწყენი ჯავრს ბავშვზე ნუ იყრით, რადგან მოხუცებულობაში მწარედ ინანებთ. რასაც დათესთ, იმას მოიმკით.
4. ნუ დახედავთ მის პრობლემებს ზემოდან. სიცოცხლე ყველას თავისი შესაძლებლობის მიხედვით ეძლევა და დარწმუნებული იყავით, რომ ის არანაკლებ მძიმეა მისთვისაც. შესაძლოა, უფრო მეტად მძიმეც კი, ვინაიდან მას ცხოვრებისეული გამოცდილება ჯერ არ გააჩნია.
5. არ დაამციროთ ბავშვები!
6. ნუ დაგავიწყდებათ, რომ ადამიანისთვის ყველაზე მნიშვნელოვანი ბავშვებთან შეხვედრაა. მიაქციეთ მათ დიდი ყურადღება, ჩვენ არასდროს არ ვიცით, ვის ვხვდებით ბავშვის სახით.
7. ნუ გააწამებთ საკუთარ თავს, თუ თქვენი შვილისთვის რაიმეს გაკეთება არ შეგიძლიათ. უბრალოდ გახსოვდეთ: ბავშვზე არასაკმარისად გიზრუნიათ, თუ მისთვის ყველაფერი შესაძლებელი არ გაქვთ გაკეთებული.
8. ბავშვი არაა ტირანი, რომელიც ფლობს თქვენგან ბოძებულ არა მარტო სიცოცხლეს, არამედ თქვენივე სისხლსა და ხორცს. ეს ის ძვირფასი თასია, რომელითაც ცხოვრებამ დაგაჯილდოვათ, რათა მასში შემოქმედებითი ცეცხლი აანთოთ. ეს არის დედ-მამის უმანკო სიყვარული, რომლებსაც არა “თავისანთი”, “საკუთარი” ბავშვი გაეზრდებათ, არამედ ბავშვი, რომლებსაც მშობლები საკუთარ სულს მთელი ცხოვრების ამაგის სახით გადასცემენ.
9. გიყვარდეთ სხვისი ბავშვები. ნურასოდეს ნუ მოექცევით სხვას ისე, რაც არ გსურთ, რომ გაუკეთონ თქვენს შვილს.
10. შეაყვარეთ თქვენი შვილი ნებისმიერს, თუნდაც უნიჭოს და წარუმატებელს. მათსან ურთიერთობა კი გიხაროდეთ, რადგანაც ბავშვი – ეს არის ნამდვილი დღესასწაული თქვენ გვერდით.
სპეციალურად “კვირასთვის” – ლექსო ბექაური
Комментариев нет:
Отправить комментарий
კომენტარი თუ არ იდება , იმ შემთხვევაში ,,პროფილში" ანუ აქ Подпись комментария - ში : ჩამოშალეთ ისარი და მიუთითეთ Aнонимный , შემდეგ დააკლიკეთ Публикасиа -ზე!!!
>>>კომენტარს , ბოლოს , მიაწერეთ სახელი!!!
სიამოვნებით წავიკითხავ თქვენს კომენტარებს !!!